Recordaantal mensen vertrekt uit Nieuw-Zeeland: lonen in Australië veel hoger

Voor veel Nederlanders vormt het prachtige Nieuw-Zeeland een droombestemming voor vakantie, maar veel kiwi's zelf willen het land verlaten, op zoek naar betere vooruitzichten in het buitenland, vooral in Australië.

De economische onzekerheid, hoge kosten en stagnerende lonen drijven gezinnen, werkenden én gepensioneerden tot emigratie. De gevolgen zijn ingrijpend, vooral voor kleine gemeenschappen die nu vechten om te overleven.

Harriet Baker (33) uit Dunedin beschouwde zichzelf als een echte Nieuw-Zeelandse. Toch vertrok ze onlangs met haar man Cameron, hun zoontje Teddy (2) en hond Hiccup naar West-Australië. “Toen we ons huis kochten, zei ik nog: ‘Je draagt me hier ooit in een kist uit’,” zegt ze. “Maar de kosten bleven stijgen, we werkten keihard en hielden niks over. We konden nauwelijks ons hoofd boven water houden.”

Cameron gaat in de mijnbouw werken als dieselmonteur, Harriet blijft thuis bij Teddy. Ze zou haar zoon het liefst een typische Kiwi-jeugd geven, dichtbij familie. “Maar het Australische salaris gaf voor ons de doorslag.”

De familie Baker is onderdeel van een groeiende exodus. In het afgelopen jaar verlieten ruim 69.000 Nieuw-Zeelanders het land, het hoogste aantal ooit. Vooral Australië is populair, waar het gemiddelde inkomen 26 procent hoger ligt. Wat vroeger vooral een tijdelijk ‘avontuur’ was voor twintigers, geldt nu ook voor dertigers, gezinnen en zelfs gepensioneerden.

Socioloog Paul Spoonley slaat alarm: “We hebben een scherpe daling van het geboortecijfer, een snel vergrijzende bevolking en nu deze golf van vertrek. Sommige regio’s lopen leeg. De vraag is: komen deze mensen ooit terug?”

Ook de arbeidsmarkt krijgt het zwaar te verduren. “Er vindt een uitholling plaats van de werkende middenklasse”, zegt econoom Shamubeel Eaqub. “Zij doen het grootste deel van het werk. Als zij vertrekken, ontstaan er gaten die moeilijk op te vullen zijn.”

In kleine steden zoals Ohakune, op het Noordereiland, zijn de gevolgen al zichtbaar. Winkels sluiten, huizen staan te koop, en de bevolking kromp sinds 1996 met bijna een derde. “Dit is geen goed nieuws voor provinciaal Nieuw-Zeeland”, zegt demograaf Tahu Kukutai. “En het gebeurt langzaam, stadje voor stadje.”

De lokale Māori-stam Ngāti Rangi probeert het tij te keren met bijscholingsprogramma’s en initiatieven om meer locals in het toerisme aan te nemen. “We doen alles om te voorkomen dat mensen vertrekken”, zegt Jude Sinai. “Maar als mensen geen werk kunnen vinden, is de keuze snel gemaakt.”

Ondertussen probeert de centrumrechtse regering met bezuinigingen van één miljard de economie te versterken. Critici, zoals oppositieleider Chris Hipkins, vrezen dat dit juist méér jongeren het land uitjaagt.

De 27-jarige Waikauri Hirini vertrok als sociaal werker naar Perth: “Ik was overwerkt, verdiende weinig, en voelde me uitgeput. Ik wilde mijn gemeenschap helpen, maar dacht uiteindelijk: ‘Is dit mijn leven?’”

Hirini zou graag terugkeren voor haar cultuur, familie en taal. “Maar dan vraag ik me af: waar keren we naar terug?”

Voor nu lijken velen hetzelfde antwoord te geven als landmeter Daniel Reed (38), die met zijn gezin naar Australië verhuisde: “We leven hier goed, sparen geld en onze kinderen zitten op een fijne school. We zijn Kiwi's, maar ons leven is hier beter.”

Bron: The Guardian