De Caroline van der Plas van de VS: Niet dom, maar doelbewust: zo werkt de taalcode van Trump

Wie begrijpelijker naar Trump kijkt, ziet minder magie en meer methode. Zijn taal is geen chaos, maar een simpel en effectief instrument: emotie eerst, feiten later. Bild analyseerde onder meer Trumps grote interview met Politico. En het is zeker niet allemaal wartaal

Taalwetenschappers die duizenden toespraken en tweets analyseerden, laten zien dat Trump consequente patronen gebruikt: korte zinnen, simpele woorden, eindeloze herhaling en vooral een vijandbeeld dat alles versimpelt in “wij” tegen “zij”. In een recente AI‑analyse van presidentiële redevoeringen valt op dat Trump duidelijker dan andere presidenten kiest voor eenvoudige, herhaalde formuleringen én een veel negatievere toon richting tegenstanders.

Dat is geen onvermogen, maar een bewuste strategie. Door problemen te presenteren als “eenvoudig” met “makkelijke oplossingen” wekt hij de indruk dat alleen hij door de mist van experts heen kijkt. Wie hem letterlijk neemt, hoort onzin; wie hem als campagneleider leest, ziet een verkoper die complexiteit als zwakte framen wil.news.

Daarnaast spreekt Trump vaak in verkapte signalen die door zijn achterban anders worden gehoord dan door toevallige kijkers. Taalwetenschapper Janet McIntosh beschrijft hoe hij schijnbaar losse opmerkingen – zoals “bad things happen in Philadelphia” – gebruikt als code voor verhalen over verkiezingsfraude die in rechtse media al maanden rondgaan. Voor buitenstaanders klinkt het als vaag gemopper; voor Fox‑kijkers is het een knipoog: “jullie weten wat ik bedoel”.​

Wie Trump wil begrijpen, moet dus twee lagen tegelijk lezen: de letterlijke tekst én de impliciete verwijzing naar een gedeeld medialandschap vol migratie‑angst, complotten en cultuurstrijd. Pas dan wordt duidelijk waarom hij voor zijn fans “eerlijk” klinkt, terwijl critici alleen de leugens horen.