Nee, vrouwen zijn biologisch gezien niet empathischer dan mannen

Op de vraag of mannen of vrouwen empathischer zijn, antwoord je waarschijnlijk bijna automatisch: vrouwen. Maar dat is helemaal niet zo, althans er is niks in de hersenen van vrouwen te vinden dat hen invoelender zou maken. 

De verschillen hebben vooral te maken met genderrollen. Met hoe sterk mensen geloven dat ze zich ‘vrouwelijk’ of ‘mannelijk’ horen te gedragen. Houd je daar rekening mee, dan verdwijnt het vermeende verschil vrijwel volledig. Met andere woorden: vrouwen zeggen vaker dat ze empathisch zijn, omdat ze vinden dat dat zo hoort. Niet omdat hun hersenen anders gebouwd zijn.

En als we niet vragen hoe empathisch iemand zegt te zijn, maar kijken naar wat iemand doet, wordt het nog interessanter. Onderzoekers die lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen maten, vonden nauwelijks verschillen tussen mannen en vrouwen.

Waar vrouwen wel hoger op scoren, is het herkennen van emoties. Ze pikken subtiele signalen iets sneller op. Maar ook dat wijst niet vanzelf naar biologie. Meisjes krijgen nu eenmaal vanaf jonge leeftijd meer emotietaal aangereikt. Ze leren de woorden, de blikken, de nuances. Als je je kind jarenlang traint op een vaardigheid, is het logisch dat hij of zij daar later goed in is. Crossculturele patronen bevestigen dit simpelweg: overal worden meisjes anders gesocialiseerd dan jongens.

En dan is er nog het effect van verwachtingen. Zeg dat een test empathie meet – iets waar vrouwen zogenaamd in uitblinken – en vrouwen scoren hoger. Noem de test iets met complexe informatieverwerking en het verschil verdwijnt. Zo krachtig werken stereotypes dus.

Het probleem? Ze scheppen eisen waaraan vrouwen moeten voldoen: zacht, zorgzaam, altijd begripvol. Wie dat niet is, krijgt kritiek. Mannen worden juist afgestraft als ze wél warm en empathisch zijn. En iedereen krijgt minder speelruimte om simpelweg mens te zijn. Empathie is geen vrouwelijk talent. Het is een menselijke vaardigheid.

Bron: Psychology Today