Liesbeths man was seksverslaafd: een taboeverhaal over bedrog, 100 hoeren, schaamte en veerkracht

Toen Liesbeth Dillen de telefoonrekening van haar man naliep, zakte de grond onder haar voeten weg. Haar ‘lieve man’ bleek in het geheim honderd prostituees te hebben bezocht. Wat begon als een gelukkig huwelijk tussen twee succesvolle mensen, mondde uit in een verbijsterend dubbelleven vol leugens en bedrog. Omdat haar boek verschijnt, vertelt ze erover aan het AD.

Liesbeth, ooit topvrouw bij Ikea en een uitgesproken pleitbezorger van vrouwenrechten, voelde zich thuis gekleineerd en bedrogen. Haar eigenwaarde verdween, haar lichaam voelde vies en haar huwelijk leek niet meer puur. In de nasleep van de schok zocht ze zelfs een privékliniek op: “Mijn vagina moet onder het mes, dacht ik. Alles aan mij voelde vies.” Pas tijdens therapie ontdekte ze hoe partners van seksverslaafden vaak lichamelijke pijn opzoeken, zichzelf willen ‘repareren’ of verwonden uit pure walging.

Het bedrog had diepe gevolgen, emotioneel én lichamelijk. Liesbeth kreeg geregeld blaasontstekingen, haar gynaecoloog stelde indringende vragen: “Misschien moet u uw man toch eens vragen of hij vreemdgaat?” Na de ontmaskering was ze misselijk van afkeer: “Ik heb vaak overgegeven, tot het einde van de relatie aan toe.”

De schok over haar man – een alcoholist, maar nog dieper: seksverslaafd – raakte haar in de kern. Ze ging niet meteen bij hem weg, ondanks haar kordate besluit tot een flitsscheiding. “Waarom bleef ik? Omdat ik hem nog steeds zag als de man waar ik verliefd op werd. Omdat ik dacht dat ik alle problemen kon fiksen. Ook deze.”

Liesbeths verhaal is niet uniek: ze wijst op diep ingesleten gedragspatronen. In haar boek ‘Ben ik dan niet genoeg?’ doet ze een oproep: laten we stoppen met vrouwen aanleren zichzelf weg te cijferen en mannen te laten vluchten in verslavingen. “Waarom leren we mannen nog steeds dat ze hun emoties moeten verbergen? Waarom schamen vrouwen zich voor het gedrag van een ander?”

In therapie blijkt: partners van seksverslaafden krijgen vaak PTSS en het vertrouwen is soms pas na zes jaar deels hersteld. “Een verslaafde heeft levenslang.” Toch besluit Liesbeth haar schaamte voorbij te laten gaan. “Wij vrouwen moeten stoppen met ons schamen voor wat anderen doen. Ik hoor me niet te schamen en ik ga me niet meer schamen.”