Yesilgoz had een zware zomer: ‘Dingen kunnen verkeerd uitpakken – dan moet je corrigeren"

Deze zomer was voor Dilan Yeşilgöz allesbehalve leuk. In een gesprek met Klaas Dijkhoff en Gert Segers mag ze haar wonden likken. En die heeft ze volop. (de hele podcast kun je gratis hier beluisteren en/of bekijken)

"Politiek liep het niet goed en persoonlijk kwam het hard binnen. Als partijleider merkte ze dat elke misstap niet alleen op haar zelf terugsloeg, maar ook op vrijwilligers, medewerkers en kiezers van de VVD. “Dat heb ik me heel erg aangetrokken,” zegt ze. De ineenstorting van de VVD is ook niet fijn.

Ze was al niet populair, maar toen kwam de rel met Douwe Bob, die ze zomaar van jodenhaat beschuldigden. “Ik wilde aandacht vragen voor een groep die ik altijd heb verdedigd. Maar de manier waarop had onbedoelde gevolgen. De aandacht ging weg bij waar het over zou moeten gaan.” Het was, zegt ze, pijnlijk om te zien dat haar intentie niet overeenkwam met het effect.

Thuis vond ze houvast bij haar man René. “Hij is de meest nuchtere persoon die ik ken. Hij herinnert me aan intentie: wat wilde je bereiken? Dingen kunnen verkeerd uitpakken. Dan corrigeer je. Zo werkt het leven.” Toch strijdt er in haar hoofd altijd een relativerende stem: is het echt zo zwaar, of hebben anderen het erger? “Dat helpt om nuchter te blijven, maar het gevaar is dat je jezelf nooit toestaat om het ook écht even zwaar te hebben.”

Over de media- en opinie-storm is Yeşilgöz duidelijk. Kritiek hoort bij het vak, soms keihard. Maar er zit ook een categorie commentaar tussen die in haar ogen niet fair is. “Je kunt je dan verliezen in de vraag hoe onrechtvaardig het is. Ik heb geleerd: afsluiten, in je eigen bubbel. Dit gaat voorbij. Niet in paniek raken. Uitzitten en stilzitten als je geschoren wordt.” Het moeilijkst vindt ze dat je je vaak niet kunt verdedigen en dat het dan eenzaam kan worden. “Je laat het gebeuren, want persvrijheid staat voorop. Maar je familie, vrijwilligers en kiezers lezen het ook.”

Terugkijkend zegt ze dat haar grootste fout was dat ze de aandacht weghaalde bij Joodse Nederlanders, precies de mensen voor wie ze wilde opkomen. “Dat is niet oké. Daar neem ik verantwoordelijkheid voor.” Oprechtheid is voor haar een harde voorwaarde om dit werk te kunnen doen. “Ik doe niets omdat een campagneteam het slim vindt, als het niet echt voelt. Je moet jezelf in de spiegel kunnen aankijken. Ik ben ook maar een mens en maak fouten. Belangrijk is: erkennen, corrigeren en doorgaan.”

Ze plaatst haar ervaringen in een bredere zorg over de politiek. Middelgrote partijen leggen de lat hoog en nemen verantwoordelijkheid, terwijl extremen kunnen volstaan met onhaalbare beloftes. “Als het je niet echt uitmaakt wat er met dit land gebeurt, kun je blijven redeneren vanuit eigen belang en roepen wat lekker klinkt. Zo maak je Nederland niet beter.” Ze mist soms het oude besef dat je in tijden van crisis samen het landsbelang voorop zet. “Vertrouwen en verantwoordelijkheid zijn essentieel.”

Aan het eind van de zomer koos Yeşilgöz voor openheid. Ze schoof aan bij talkshows zoals bij Umberto en sprak op het VVD-congres. Ook verscheen ze bij BOOS in een al eerder geplande uitzending over online bedreigingen. “Ik wilde eerlijk vertellen wat ik heb geleerd en hoe ik ermee omga.” De les die blijft hangen: wees selectief in wat je toelaat, laat de storm niet je innerlijk kompas bepalen, en weet dat de ophef van de dag voorbijgaat. “Dingen kunnen misgaan. Dan moet je corrigeren. En weer verder.”