Onder onze voeten bevindt zich een enorme voorraad waterstof. Nu moeten we ‘m nog kunnen oppompen

In tegenstelling tot ‘groene’ waterstof (gemaakt met duurzame energie) of ‘blauwe’ waterstof (gemaakt uit aardgas), hoeft witte waterstof niet in fabrieken geproduceerd te worden. Het ontstaat vanzelf wanneer water in contact komt met ijzerrijke gesteenten diep in de aarde.

Het winnen ervan is in theorie spotgoedkoop: slechts 80 cent per kilogram, vijf keer goedkoper dan groene waterstof. Onderzoekers schatten dat er miljarden tot biljoenen tonnen van dit spul in de aarde zitten. Als we slechts 2 procent daarvan kunnen winnen, is dat genoeg om de wereldwijde vraag naar waterstof voor 200 jaar te dekken.

In het dorpje Bourakebougou in Mali wordt witte waterstof al gebruikt. In 1987 leidde een ongelukje (een sigaret die vlam vatte boven een waterput) tot een kleine explosie. Later bleek dat de put bijna pure waterstof leverde. Tegenwoordig voorziet die waterstof het dorp van stroom. Maar experts blijven voorzichtig: er zijn nog geen grote, commercieel bruikbare bronnen gevonden.

Bergketens zoals de Alpen, de Pyreneeën en de Himalaya zijn echter veelbelovend. In deze gebieden heeft de natuur gesteenten dichter naar het oppervlak geduwd, wat het makkelijker maakt om waterstof te vinden. Minstens 60 bedrijven investeren nu samen meer dan een miljard dollar in de zoektocht. Zelfs grote oliemaatschappijen zoals BP en Chevron doen mee. Het doel is om tegen het einde van dit decennium waterstof te ontginnen.

Witte waterstof kan een uitkomst zijn voor industrieën die moeilijk op schone energie kunnen overstappen, zoals de productie van kunstmest, staal of scheepvaart. Maar er zijn ook zorgen. Waterstofvoorraden kunnen methaan bevatten, een gas dat de opwarming van de aarde versterkt. Als waterstof zelf ontsnapt, kan het ervoor zorgen dat methaan langer in de lucht blijft, wat het klimaatprobleem juist erger maakt.

Bron: BBC