Waarom spreken borsten zo tot de verbeelding? Een Papoeastam leert ons er meer over

Waarom oefenen vrouwelijke borsten zo’n grote aantrekkingskracht uit, zelfs in samenlevingen waar ze openlijk zichtbaar zijn? Die vraag houdt wetenschappers, filosofen en cultuurexperts al eeuwenlang bezig. Zijn borsten sexy omdat we ze niet mogen zien? Of vinden we ze aantrekkelijk omdat ze ons biologisch iets vertellen over vruchtbaarheid en moederschap?

Een recente studie onder leiding van de Poolse onderzoeker Michal Stefanczyk werpt nieuw licht op deze discussie en dit keer komt het bewijs niet uit het Westen, maar uit de bergen van Papoea-Nieuw-Guinea. Daar leven de Dani, een inheemse groep waarbij vrouwen vroeger topless rondliepen, maar in de afgelopen decennia steeds vaker hun borsten bedekken.

De onderzoekers onderzochten 80 mannen, verdeeld in twee leeftijdsgroepen. De oudere mannen (gemiddeld 50 jaar) groeiden op in de topless tijd. De jongere generatie (gemiddeld 24) kent juist de norm van bedekking. Wat bleek? Beide groepen vonden borsten even aantrekkelijk. Zowel jong als oud gaf aan borsten opwindend te vinden, ze vaak te betrekken bij seksueel contact en visueel geprikkeld te raken door een ontbloot vrouwenlichaam.

Dat resultaat is verrassend. Want als seksuele opwinding bij borsten puur cultureel bepaald was – als een gevolg van ‘wat verborgen is, is spannend’ – zou je verwachten dat mannen die jarenlang blote borsten zagen, minder opgewonden raken. Maar dat is dus niet zo.

De onderzoekers concluderen dan ook: seksuele interesse in vrouwelijke borsten lijkt een biologisch verankerde eigenschap te zijn en geen gevolg van culturele onderdrukking of Westerse preutsheid. Borsten spelen dus van nature een rol in seksuele aantrekkingskracht – al zijn ze, zo geven de mannen zelf aan, niet doorslaggevend in het totaalplaatje voor partnerkeuze.

Toch betekent dit niet dat cultuur geen invloed heeft. Hoe we met blote borsten omgaan, verschilt enorm per tijd en plaats. In sommige culturen worden ze openlijk getoond, in andere zijn ze strikt bedekt – en die normen bepalen wél of je bijvoorbeeld in alle rust kunt voeden in het openbaar of meteen een discussie over ‘seksualisering’ oproept.

Bron: Psychology Today