Vijf klappen in één uur: de aanslag van één blikje cola op je lichaam

We drinken het gedachteloos bij het eten, in de auto of gewoon tussendoor tegen de dorst. Maar dat glas cola ontketent een razendsnelle chemische kettingreactie waar je lichaam niet bepaald blij van wordt. Binnen een uur gaat er van alles mis en je merkt er bijna niets van.

Cola is zuur. Héél zuur. Het fosforzuur kan roest verwijderen door het ijzeroxide op te lossen. Zodra je een slok neemt, begint dat zuur het tandglazuur, het harde laagje van je tanden, week te maken. Je tanden lossen niet letterlijk op, maar worden wel direct kwetsbaarder voor gaatjes. Die frisse, tintelende sensatie? Dat is de zuuraanval op je gebit.

Een blikje cola bevat zo’n tien suikerklontjes. Normaal zou je lichaam hiervan walgen, maar datzelfde fosforzuur maskeert de extreme zoetheid. Je hersenen slaan geen alarm en zo glijdt de hele suikerbom moeiteloos naar binnen.

Nu komt de echte klap. De cafeïne maakt je alert doordat het de moleculen blokkeert die vermoeidheid aangeven. Tegelijkertijd schiet je dopamine omhoog: het geluksstofje dat je een mini-high geeft. Het voelt als een lekkere boost, maar het is pure chemische misleiding; geen echte energie.

Dan begint het zware werk. Je lever kan de enorme overdaad aan suiker niet bijbenen en schakelt over op noodmodus: suiker omzetten in vet. Razendsnel. Dat vet nestelt zich vervolgens rond je organen en draagt direct bij aan het buikvet.

Je nieren draaien overuren en je moet plassen. Veel. Daarmee verlies je niet alleen het vocht uit de cola, maar ook belangrijke mineralen zoals calcium. Je droogt uit, je bloedsuiker keldert en je voelt je moe. En er borrelt een gevaarlijke gedachte in je op: je hebt trek in nóg een blikje.

Bron: Panorama