Wat is vulvodynie? "Het duurt lang voor vrouwen het doorhebben"

Vulvodynie is een vage aandoening, die vrouwen vaak pas laat opmerken. “Het gaat over pijn ter hoogte van de vulva die we niet kunnen toeschrijven aan een andere aanwijsbare oorzaak", legt professor Hans Verstraelen, vulva-arts en hoogleraar aan UGent, uit bij HLN.

"Soms zijn er nog andere klachten, zoals aanhoudende jeuk en droogheid, maar in de meerderheid van de gevallen is er enkel een typische pijn die patiënten beschrijven als branderig, snijdend of schurend. De pijn moet ook chronisch zijn, wat wil zeggen dat hij minstens drie maanden aanhoudt.”

Verstraelen vertelt verder: “De pijn kan de hele vulva treffen of een deel ervan. 90 procent van de vrouwen voelt het enkel bij het zogenaamde vestibulum, dat reikt van tussen de kleine schaamlippen en de ingang van de vagina tot aan het maagdenvlies”, zegt de vulva-arts. “Ongeveer een op de twaalf vrouwen heeft daar last van.”‌

“De pijn komt voor bij druk of wrijving. De meest voorkomende klacht is dus pijn bij het vrijen. Maar sommige vrouwen ervaren de pijn bij het paardrijden, fietsen of zelfs wanneer ze een strakke broek dragen.”

Vaginisme kan het gevolg zijn. “Als je pijn ervaart bij het vrijen, zal je de bekkenbodemspieren aanspannen. Soms zien we patiënten met een extreem hoge bekkenbodemspanning of tonus, zoals we dat noemen. Dát is vaginisme”, legt de arts uit.

Over de oorzaak is weinig bekend. “We stellen vaak een chronische ontsteking in het vestibulum vast en een toename van kleine zenuwvezeltjes die betrokken zijn bij pijngeleiding. Of die twee factoren effectief helemaal de pijn verklaren, is moeilijk aan te tonen.”

Er zijn ook enkele risicofactoren. “Dan gaat het om terugkerende schimmelinfecties, angst en depressies, trauma’s of een voorgeschiedenis aan misbruik. Sommige mensen zijn simpelweg voorbeschikt voor chronische pijnen.”‌

Er is behandeling mogelijk met medicijnen of therapie als er een psychische oorzaak is. De vulva-arts raadt dan ook altijd aan om hulp te zoeken en niet op te geven als er geen diagnose wordt gesteld.

Bron: HLN