Er is bijna geen relatie zo ingewikkeld als die tussen moeder en dochter.

Er is bijna geen relatie zo ingewikkeld als die tussen moeder en dochter. Sociaal psychologe Sarah Trentzsch legt uit in de Suddeutsche Zeitung uit waarom moeders jongens anders behandelen dan meisjes, waarom te veel nabijheid problematisch is en hoe een gezonde moeder-dochterrelatie tot stand komt. Een samenvatting van het interview.

De relatie tussen moeders en dochters is uniek en vaak bijzonder intens. Er is liefde, steun en verbondenheid, maar ook frustratie, pijn en soms zelfs strijd. Veel vrouwen herkennen dat ze zich soms te dicht bij hun moeder voelen — of juist te ver weg. Dit maakt balans vinden moeilijk.

Moeders willen vaak dat hun dochters op hen lijken. Tegelijk willen dochters zichzelf ontdekken en hun eigen weg gaan. Hierdoor ontstaan botsingen, misverstanden of gevoelens van schuld. Soms kunnen dochters moeilijk onderscheid maken tussen hun eigen gevoelens en die van hun moeder.

Te veel nabijheid kan de relatie belasten. Dochters nemen soms de lasten van hun moeder over en durven geen afstand te nemen, uit angst haar pijn te doen. Dit kan leiden tot een ongezonde afhankelijkheid of juist tot conflicten en verwijdering.

Uit onderzoek blijkt dat moeders hun dochters vaak anders opvoeden dan hun zonen. Meisjes worden meer gereguleerd, terwijl jongens vaker worden aangemoedigd om hun eigen weg te gaan. Dit heeft invloed op hoe dochters denken en handelen.

Een goede relatie vraagt om ruimte voor eigen gevoelens en ervaringen. Het is belangrijk dat moeders en dochters samen activiteiten ondernemen en ervaringen delen buiten hun relatie om. Zo ontstaat een band waarin beide zichzelf kunnen zijn, mét elkaar en niet alleen door elkaar.

Moeder zijn is geen tegenstelling tot feminisme, vindt Sarah Trentzsch Zelfverzekerde moeders geven hun dochters het beste voorbeeld. Door samen te groeien, te leren en elkaar te steunen ontstaat een relatie die sterk blijft — met ruimte voor verschil en eigen keuzes.