Minister Bruins - geroepen door god - maakte er een puinhoop van. Maar hij wil terug

Eppo Bruins liet de ChristenUnie achter, want hij moest zo nodig onderwijsminister worden, namens NSC in een kabinet van chaos en wantrouwen.

Het werd een ramp, voor hem, voor NSC en voor het onderwijs. Hij vertelt over de mailligheid van het kabinet Schoof/Yesilgoz/Wilders met verbijstering.

Eppo Bruins voelde zich geroepen tot het ministerschap, ook door God, vetelt het hij het ND. Maar het was allemaal nog veel lelijker dan hij vooraf had bedacht. ‘Ja, daarover hoef ik geen moment te twijfelen.’ De dollemansrit eindigde voor Bruins in augustus, toen buitenlandminister Caspar Veldkamp aftrad en de andere NSC-bewindslieden hem volgden.

Wat hij wijzer geworden is? ‘Het gaat dus gewoon volstrekt niet over inhoud. Dat heeft me wel doen beseffen dat ik voor dat stukje van de baan niet heel geschikt ben. Ik wil praten over waarom iets goed of slecht is voor het land.'

De geoliede machtmachine liep volgens Bruins iedereen ondersteboven. Er waren veel bewindspersonen die geen ervaring hadden in de landelijke politiek, maar de VVD was wel ervaren en bedreven in het spel. Ik zag gefrustreerde bewindspersonen die probeerden er iets doorheen te krijgen, maar die tegen een geoliede machine aanliep.

Wekelijks dacht Bruins: 'Waar ben ik belandt" ‘Wekelijks. Iedere vrijdag (bij de ministerraad, en iedere dinsdag 

Hij is beschadigd, het onderwijs is achteruitgegaan, de CU heeft schade geleden. Maar Bruins is minister geweest, op godsroeping. Daar moest het land iets voor over hebben.

En hij heeft nog niet geleerd kennelijk. ‘Ja, ik heb het op onderdelen ervaren als heel onaangenaam. En toch, als ik de keuze weer zou moeten maken, zou ik het toch opnieuw doen - maar dan met meer buikpijn. å