Psychotherapeut onthult het ware motief achter vreemdgaan (en het is niet wat je denkt)

Waarom mensen vreemdgaan? Vraag het aan tien stellen en je krijgt tien verschillende verklaringen. Te weinig aandacht. Slechte seks. Een midlifecrisis. Een toevallige kans. Toch ziet de wereldberoemde relatietherapeut Esther Perel, die al 45 jaar koppels begeleidt, steeds weer hetzelfde patroon terug. En dat vat ze samen in één ongemakkelijke waarheid. “Dit is wat alle vreemdgangers gemeen hebben”.

Het heeft niets te maken met woede, lust of plotselinge verliefdheid. Het draait om iets veel stillers en gevaarlijkers: 'deadness'. Een gevoel van innerlijke doodsheid dat langzaam een relatie binnensluipt.

Deadness komt niet met ruzie of drama. Het komt met routine. Met dagen die op elkaar lijken. Met het gevoel dat je puur functioneel bezig bent in het leven. Je bent ouder, planner, regelaar, vredestichter. Je houdt van je partner, maar voelt je geen geliefde meer. Jullie leven samen, maar vooral naast elkaar. Huisgenoten met een gedeelde agenda.

Volgens Perel gaan de meeste mensen niet vreemd om hun partner te kwetsen. Ze doen het om zichzelf terug te vinden. De speelse versie. De begeerlijke versie. De levende versie. Vreemdgaan is dan geen zoektocht naar een ander, maar naar een verloren deel van jezelf. Een wanhopige poging om weer iets te voelen.

Het goede nieuws: deadness is geen doodvonnis. Wel een alarmsignaal. Relaties hebben leven nodig. Verrassing. Nieuwsgierigheid. Erotiek die niet gepland staat tussen werk en slaap. En minstens zo belangrijk: mensen hebben een eigen leven nodig naast hun relatie. Autonomie voedt verbinding.

Ook praten helpt. Niet met verwijten, maar met eerlijkheid. Over verveling. Over afstand. Over het gevoel jezelf kwijt te raken. Stilte is de ideale voedingsbodem voor deadness.

Soms is het te laat. Als leegte voortkomt uit diepe wrok of herhaald beschadigd vertrouwen, is herstellen geen optie meer. Maar vaak is deadness een uitnodiging om wakker te worden.

Zoals Perel het zelf zegt: “Wie de blik van een ander zoekt, keert niet altijd weg van de partner, maar van de persoon die hij of zij zelf is geworden.”

Bron: Mamamia