Waarom je soms lacht als je zenuwachtig bent (daar is een evolutionaire verklaring voor)

Je zit in een vergadering waar net een gevoelig onderwerp is aangesneden. Of je staat op een uitvaart en probeert je gezicht in de plooi te houden. En dan gebeurt het: je voelt een lach opkomen. Volkomen misplaatst, gênant en onmogelijk te onderdrukken. Wat is dat toch?

Die onbedoelde giechel noemen wetenschappers een incongruente emotie, beter bekend als zenuwachtig lachen. Het klinkt tegenstrijdig, maar juist op momenten van spanning of verdriet kan ons brein besluiten dat lachen een goed idee is. En dat heeft alles te maken met hoe we stress verwerken.

De Amerikaanse psycholoog Stanley Milgram legde het fenomeen al in de jaren zestig bloot. Tijdens zijn controversiële experiment, waarin deelnemers dachten anderen pijn te doen met elektrische schokken, werd opvallend vaak gelachen – uit pure spanning. Moderne hersenwetenschappers denken dat deze reactie ooit is geëvolueerd om aan te geven dat een situatie níet gevaarlijk is, zelfs als we dat zelf nog niet zeker weten.

Lachen werkt als een soort overdrukventiel voor emoties. Onderzoek toont aan dat het ons helpt omgaan met angst, stress of ongemak. Denk aan mensen die lachen als ze zich bezeren of als iets ongemakkelijk wordt. Het is een instinctieve manier om controle te houden.

Meestal is het onschuldig, maar aanhoudend ongepast lachen kan ook wijzen op een medisch probleem, zoals neurologische aandoeningen of een overactieve schildklier.

Wil je het onder controle krijgen? Probeer dan te knikken, diep adem te halen of jezelf subtiel af te leiden. En als alles faalt: loop even weg. Lucht happen helpt – letterlijk én figuurlijk.

Bron: Metro