Wat een verrassingen weer deze aflevering van B&B Vol liefde: Dick weet plots wat hij wil, Ingrid weet binnen vijf minuten wat ze niet wil, maar dat is misschien niet zo verrassend. En bij Illya komt Monique binnen, die zelfs met carnaval geen roze jurk aantrekt.
Dick kán wel beslissingen nemen, hij vond het alleen lastig met al die knappe vrouwen om hem heen, maar eindelijk kijkt hij verder dan de mooie smoeltjes en weet: Moniek is mijn vrouw. En dan gaat het plots heel snel: de veel te vlotte Céline mag als eerste naar huis en nog geen uur later valt ook het doek voor Cheyenne. Het gevolg: een eindeloos oeh en ah en traantjes en knuffels en 'nee toch, echt?' van de vrouwen, die voor eeuwig besties beloven te blijven. Zo gewend aan hun gefake in het dagelijks leven dat het niet eens geacteerd is. Voor de kijker is het zwaar om aan te zien. Gelukkig kan Moniek haar compleet over-the-top inlevingsvermogen nu weer lekker op Dick richten.
Wat een slimme man
Rob, die zijn zinnen heeft gezet op Ingrid, is het tegenovergestelde: bot, lomp en veel te direct. De midlifecrisis op een motor wil heel erg uitstralen wat een paradijsvogel hij is, ouwe hippie zo u wil, maar dom is hij allerminst. Sterker nog, intelligenter dan de gemiddelde mens vindt hij zelf. Hij valt dan ook op slimme vrouwen, die niet in god geloven, want dat is dom, meent de Darwin van dit seizoen: hij had graag over de evolutietheorie gepraat, maar dat kwam er niet van tijdens het verjaardagsfeestje van Eric 's avonds. Hè jammer, had Ingrid vast hele intelligente dingen over kunnen vertellen. De vraag is of dat nog gaat gebeuren. Zij ergerde zich direct al aan de rommel die hij overal neergooit.
Monique van de kermis
Illya geniet nog steeds van zijn wulpse Poolse, die met de dag meer kleren uittrekt en hogere hakken aandoet. En Illya die types als Monique gewend is van de kermis in zijn dorp, glundert zich een kriek: dat hij dit nog mag meemaken. Maar Monique - meer uit de Zeeuwse klei getrokken kom je ze niet vaak tegen - laat zich niet van de wijs brengen. Ze vindt Sylwia maar een aanstelster en noemt de weinig verhullende outfitjes 'bijzonder'. Ongetwijfeld kan ze zich niet voorstellen dat die sullige Illya, die ze vroeger nog uit de sloot moest halen als hij er door zijn pesters was ingeduwd, echt iets kan met de nauwelijks verstaanbare blonde stoot van weleer. En je ziet bij Illya ook al snel het licht aangaan: toch wel fijn om met iemand te praten die kaas op dezelfde manier uitspreekt als hij, iets als káos.