13 stille (en minder stille) signalen dat je kind zijn ware gevoelens verbergt

zondag, 15 juni 2025 om 7:29

Je doet je best, en je denkt dat het goed gaat met je kind, want daar lijkt het op. Maar weet je wat er echt in hem/haar omgaat? En praat je kind echt met je? En zegt hij dan echt wat er in hem omgaat?

“Een van de meest voorkomende dingen die ik van ouders hoor, is: ‘Ik wil gewoon dat mijn kind met me praat’ of ‘Ik wil me meer verbonden voelen met mijn kind’”, zegt Viviana McGovern, LMFT, CEO en klinisch directeur bij Full Vida Therapy.

Kinderen delen meestal niet zomaar iets omdat we ze dat vragen. “Ze moeten zich emotioneel veilig voelen om dat te kunnen doen”, zegt McGovern. Hoe bouw je dat gevoel van veiligheid op? Door ervoor te zorgen dat onze kinderen zich gehoord voelen, niet beoordeeld, en dat ze weten dat ze steun krijgen als ze zich openstellen. “Emotionele veiligheid wordt opgebouwd in kleine, alledaagse momenten, niet alleen tijdens ‘grote gesprekken’”, zegt McGovern.

Maar dat lukt ons zeker niet allemaal...

Signalen dat kinderen zich niet veilig voelen om zich open te stellen

Voor de hand liggende signalen:

Stonewalling (weigeren te communiceren)
Negeren
Liegen
Gebrek aan betrokkenheid
Oogcontact vermijden
Afleiden met sarcasme, humor of een ‘het kan me niet schelen’-houding

Subtielere signalen

Niet alle signalen van emotionele terugtrekking zien eruit als afstandelijkheid, maar kunnen juist het tegenovergestelde lijken. Sommige kinderen worden in plaats daarvan:

Overmatig volgzaam
Perfectionistisch
Graag willen behagen

Wat moet je van dit gedrag denken? Kinderen gedragen zich vaak zo “niet omdat ze ‘makkelijke kinderen’ zijn, maar omdat ze bang zijn je teleur te stellen”.

Hoe je je kind kunt helpen zich open te stellen

Als je wilt dat je kind zich meer voor je opent, raadt Grinman aan om je aandacht naar binnen te richten. “Als een ouder niet in balans is, zal een kind moeite hebben om zich aan te passen”, legt ze uit. “Vaak raken ouders en kinderen in een situatie waarin ze elkaar opvoeren in plaats van elkaar te helpen, waardoor iedereen zich afgesloten voelt.”

Voordat je met je kind in gesprek gaat of hem of haar vraagt zich open te stellen, raadt Grinman aan om eerst op je eigen toon, houding en ademhaling te letten. Vraag jezelf af: ben je kalm genoeg om te luisteren naar wat je kind te zeggen heeft, zonder te oordelen of in paniek te raken?

“Het beste advies dat ik ouders kan geven voordat ik ze een opvoedingstip of -strategie aanreik, is dat ze zich moeten realiseren dat aandacht voor hun eigen opvoedingservaringen en zelfbewustzijn de beste basis vormen voor succesvol ouderschap”, aldus Grinman.

Als je jezelf hebt gecentreerd, raadt Grinman de volgende tips aan om je kind te laten openbloeien:

Creëer tradities die verbinding stimuleren, zoals gesprekken tijdens het autorijden, bedtijdrituelen of rustige creatieve momenten
Geef ruimte aan de gevoelens van je kind zonder druk uit te oefenen om zich open te stellen
Overweeg om dingen te zeggen als: “Je hoeft niet te praten voordat je er klaar voor bent. Ik wil alleen dat je weet dat ik er voor je ben.”
Help je kind zijn of haar gevoelens te benoemen zonder zich te schamen
Bevestig hun gevoelens zonder te oordelen (bijvoorbeeld: “Dat klinkt frustrerend” of “Ik zou ook verdrietig zijn als dat gebeurde”).
Neem verantwoordelijkheid voor je fouten; als je reacties in het verleden geen veilige omgeving hebben gecreëerd waarin je kind zich kan uiten, herstel dit dan door iets te zeggen als: “Ik realiseer me dat ik soms door je heen praat of dingen te snel wil oplossen. Ik wil het beter doen.”