Teheran kan de eerste wereldstad wordt die omkomt van de dorst. In de meeste jaren zijn de bergen die uitkijken over
de hoofdstad van Iran eind november bedekt met sneeuw. Nu niet meer. Vanuit Teheran gezien zijn die hellingen geelgrijs en grotendeels droog. Vorige week genoot de stad van een korte motregen, te weinig om de ergste
droogte in een halve eeuw te doorbreken.
Reservoirs, waaronder die in de buurt van
Teheran, zullen binnenkort waarschijnlijk leeg worden verklaard. Stadsbestuurders leggen arme huishoudens een nachtelijke rantsoenering op en sluiten de toevoer af. (In rijke wijken blijven fonteinen in kunstmatige meren spelen.) Vorige week herhaalde Masoud Pezeshkian, de president van Iran, zijn waarschuwing dat de ongeveer 10 miljoen inwoners van Teheran hun stad wellicht zullen moeten verlaten als de voorraden opraken.
Watertekort leidt niet alleen tot rationering en economische problemen: het zorgt voor sociale spanningen en zelfs protesten. Miljoenen mensen worden getroffen door nachtelijke waterafsluitingen en de dreiging van verplichte migratie uit Teheran.
Vergeet niet dat droogte en waterproblemen in Iran al lang een rol spelen, maar de crisis van 2025 is volgens internationale media en wetenschappelijke rapporten “ongekend” en potentieel onomkeerbaar.
Uitstel is onwaarschijnlijk. Door de klimaatverandering wordt Iran steeds droger. Erger nog, de industrie en
de landbouw(met name de rijstboeren) verbruiken al lange tijd te veel water. Door de economische crisis en sancties ontbreken de middelen om de ontoereikende infrastructuur te herstellen. Er blijft slechts één goedkope optie over: geestelijken bidden om regen.