Heel naar voor Poetin: Europa moet massaal investeren in luchtverdediging en drones, zegt Finse minister

nWat er in Poetins hoofd omgaat weten we niet. Om onnavolgbaar redenen schendt hij de laatste weken/maanden het luchtruim van NATO-landen. Dat voelt misschien machtig en slim. Dat is het niet. Het is zelfs uitermate stom en brengt zijn downfall dichterbij. Door de dreiging rechtstreeks te richten op westerse landen maakt hij het politiek veel eenvoudiger om de defensie te versterken. Burgers begrijpen dat er geld voor defensie nodig is als ze zelf bedreigd zijn. En als Europa echt gaat bewapenen wordt het leger van Poetin een dwergleger

De recente reeks incidenten met Russische drones en luchtvaartschendingen zet Europa op scherp. Na meldingen van drones boven Deense luchthavens, het neerschieten van Russische drones boven Polen en de schending van het Estse luchtruim door Russische jets, groeit de druk om de Europese luchtverdediging snel en slim op te schalen. In gesprek met Welt waarschuwt de Finse minister van Defensie, Antti Häkkänen, dat Rusland de Westerse focus probeert te verleggen: weg van steun aan Oekraïne en richting onze eigen luchtafweer. Juist daarom moet Europa volgens hem twee sporen tegelijk bewandelen: de NAVO-buitengrens versterken én Oekraïne verder bewapenen en ondersteunen.

Drones vormen een nieuw tactisch dilemma: ze zijn goedkoop in te zetten, maar duur om neer te halen zolang we vooral vertrouwen op gevechtsvliegtuigen en kostbare raketten. Häkkänen pleit daarom voor een massale Europese inzet op eigen drone-ontwikkeling en -productie, waarbij de front-ervaring en het knowhow van Oekraïne worden benut. Tegelijk waarschuwt hij tegen een te smalle blik: luchtverdediging is gelaagd en moet ook ballistische raketten en kruisvluchtwapens omvatten. Anders ontstaan er strategische gaten die Moskou kan uitbuiten.

Over escalatie is de Fin nuchter maar resoluut. Een eventuele herhaling van luchtruimschendingen door Russische jets kan tot harde tegenmaatregelen leiden; elke casus moet koel worden gewogen, maar de middelen en mandaten zijn aanwezig. Häkkänen formuleert ook wat Poetin volgens hem het meest vreest: Europese eenheid in capaciteitsopbouw. De oorlog heeft geleerd dat massa ertoe doet: voldoende soldaten en reservisten, munitie en voorraden. Dat, plus strengere sancties—met name op energie—moet de Russische oorlogsindustrie langdurig verzwakken.

De onderliggende les is klassiek maar actueel: zwakte provoceert Moskou. Daarom is het worstcasescenario voor Poetin juist een Europa dat niet alleen praat, maar produceert—en Oekraïne daadwerkelijk in staat stelt de Russische agressie af te slaan.