Vier tikkende tijdbommen onder de Amerikaanse economie

De Amerikaanse economie oogt nu nog redelijk veerkrachtig, op de beurzen gaat het prima, maar verschillende grote instituten schetsen voor 2026 een kwetsbaar beeld waarin “stagflation-lite” kan omslaan in een echte crisis.

Economen van de Canadese bank RBC waarschuwen dat de VS in 2026 afstevent op een “stagflation lite”-scenario: de groei blijft onder de trend van ongeveer 2 procent, terwijl de kerninflatie hardnekkig boven 3 procent blijft hangen. Dat is precies de giftige mix waarin de Federal Reserve nauwelijks kan reageren, omdat renteverlagingen de inflatie verder zouden aanjagen.​

Volgens RBC is het geen los incident maar “een confluente van factoren” die de prijzen hoog houdt en de groei afremt. Daarmee is het risico reëel dat een milde stagflatie omslaat in een volwaardige recessie met hoge inflatie.

Wonen is de achilleshiel van de Amerikaanse inflatie. De kerninflatie in de dienstensector – waar huisvesting zwaar in meetelt – schommelt rond de 3,5 procent op jaarbasis, wat erop wijst dat prijsdruk structureel is. Hoge huren en hypotheeklasten knijpen de koopkracht van huishoudens en drukken op de consumptie, traditioneel de motor van de Amerikaanse economie.​

Als de huizenmarkt afkoelt en werkloosheid toeneemt, kan dit snel omslaan in dalende huizenprijzen en betalingsproblemen, met alle gevolgen voor banken en regionale kredietverstrekkers.

De herinvoering en uitbreiding van importtarieven door president Donald Trump jaagt goederenprijzen op en remt de handel. RBC becijfert dat de bijdrage van goederenprijzen aan de kerninflatie in 2024 al duidelijk boven het niveau van vóór corona ligt, terwijl het volle doorgegeven effect van tarieven pas in 2026 wordt verwacht.​

Het IMF waarschuwt dat de Amerikaanse inflatie de komende jaren bovengemiddeld kan blijven juist door aanhoudende handelsspanningen. Minder handel en duurdere importen raken winsten, investeringen en uiteindelijk de werkgelegenheid.

De afgelopen jaren hebben Washingtons grote begrotingstekorten de groei nog gestut, maar dat kan omslaan in een last. Hoge rentes maken de financiering van een al omvangrijke staatsschuld steeds duurder, waardoor er minder ruimte is voor nieuwe stimulering bij een recessie.​

Een recente analyse schetst hoe een combinatie van zwakkere groei, vergrijzing en blijvend hoge uitgaven tot een fiscale vertrouwenscrisis kan leiden. Als beleggers hogere risicopremies eisen, stijgen de rentes verder en wordt de neerwaartse spiraal volledig.