Poetins streven naar verdeeldheid in het Westen blijft onverminderd

Vladimir Poetin blijft zich inzetten om de westerse eenheid te ondermijnen. Na een ontmoeting met Donald Trump riep hij zijn belangrijkste vertrouwelingen bijeen in het Kremlin om verslag te doen van zijn prestaties en te wijzen op zijn streven naar gunstige onderhandelingen over Oekraïne. Poetin benadrukt daarbij steeds dat vrede alleen kan als het Westen zijn voorwaarden accepteert: erkenning van de annexatie van de Krim, blijvende uitsluiting van Oekraïne uit de NAVO en nieuwe presidentsverkiezingen in Oekraïne.

Terwijl Trump Poetin als gelijkwaardige partner ontvangt en hem uit zijn diplomatieke isolement haalt, zwakt de Westerse onderhandelingspositie af. Trumps terughoudendheid om druk uit te oefenen op Poetin en zijn telefoontje met Poetin tijdens besprekingen met Europese leiders laten zien dat Moskou veel invloed houdt op het beleid van de VS. Poetin gebruikt dat om zijn eigen machtspositie verder te versterken.

De Russische samenleving is oorlogsmoe: uit peilingen blijkt dat 70% succesvol strijdend Rusland ziet, maar tegelijk is 60% voorstander van vredesonderhandelingen. De economische gevolgen drukken zwaar, met een overheid die fors uitgeeft aan het leger, een stijgend tekort en een economie die richting recessie gaat. Toch is Poetins positie in eigen land niet direct kritiek: hij kan de economie pijn doen, maar dat risico groeit en vergroot de interne spanning.

Militair boekt Rusland beperkte vooruitgang: na drie zomers is de Oekraïense verdedigingslinie niet doorbroken. Toch houdt Poetin een doorbraak in Oekraïne in de komende maanden voor mogelijk. Lukt dat niet, dan houdt hij de onderhandelingsoptie open als ‘nooduitgang.’

Diplomatie is voor Poetin vooral een verlengstuk van zijn oorlogsstrategie: onderhandelen draagt bij aan verwarring, het verlengen van verdeeldheid in het Westen en het verzwakken van de positie van Oekraïne. Zijn eisen – erkenning van het veroverde grondgebied en uitsluiting van Oekraïne uit het Westen – zijn bedoeld om het land en zijn bondgenoten onder druk te zetten en verdeeldheid te zaaien. De strategische inzet blijft het ontmantelen van de naoorlogse veiligheidsorde in Europa.

Tot nu toe is het Poetin niet gelukt de Europese eenheid echt te breken, ondanks zijn pogingen om de steun voor Oekraïne uit te hollen. Zolang de oorlog niet officieel is beëindigd, blijft Poetins strijd om verdeeldheid te zaaien voortduren.

In augustus 2024, na nieuwe militaire gebeurtenissen, daalde dat percentage weer naar 50%. Tegelijkertijd steunde volgens Levada in augustus ongeveer 78% van de Russen de militaire operaties in Oekraïne.

Kortom: