Trumps maanbelofte wankelt: Starship explodeert, de tijd tikt door

Elon Musks grote maanambitie dreigt te stranden in een mix van technische pech, politieke druk en een extreem krap tijdpad. Waar Starship ooit het symbool was van razendsnelle innovatie, groeit het nu uit tot de achilleshiel van Trumps ruimteplannen.

NASA rekent voor de Artemis III‑missie volledig op SpaceX’ Starship als maanlander, officieel nog altijd gepland rond 2027 om China vóór te zijn. Maar het systeem dat Amerikaanse astronauten terug op de maan moet zetten, kampt met een reeks mislukkingen en vertragingen. In juni blies een Starship‑prototype zichzelf op tijdens een grondtest in Texas, waardoor het testcomplex ernstig beschadigd raakte en de timing voor nieuwe vluchten opnieuw verschoof. Eerder mislukten al drie opeenvolgende testvluchten, met explosies kort na de start en voortijdig beëindigde missies.

Daar komt bij dat Starship voor een bemande maanlanding niet één keer hoeft te vliegen, maar tientallen keren achter elkaar betrouwbaar moet presteren. NASA en SpaceX rekenen op een model waarbij de maanlander in een baan om de aarde wordt volgetankt, wat volgens schattingen neerkomt op ongeveer een dozijn succesvolle Starship‑lanceringen vóór de astronauten überhaupt kunnen vertrekken. Dat maakt elke “anomaly”, hoe cosmetisch ook in de officiële communicatie, ineens een strategisch probleem.​

Ook politiek neemt de druk toe. President Donald Trump maakte van een Amerikaanse terugkeer op de maan vóór 2028 een expliciet prestigeproject en verbond die doelstelling aan een nieuw ruimte‑executive order waarin de VS een permanente maanbasis rond 2030 wordt beloofd. Maar een NASA‑veiligheidspanel waarschuwt nu openlijk dat Starship “jaren te laat” kan zijn voor Artemis III, terwijl waarnemend NASA‑baas Sean Duffy publiekelijk suggereert dat het maanlandercontract mogelijk wordt opengesteld voor concurrenten als Blue Origin.

Het beeld kantelt daarmee snel: van Musk als redder van de Amerikaanse maanambitie naar Musk als risico‑factor. Zolang Starship op de grond blijft, is Trumps maanbelofte vooral een politieke slogan – en wordt de vraag steeds dringender wie er als eerste een vlag plant: SpaceX, een rivaal, of toch China.